Vaart maken kunnen we wel, denkt hij. Antonio’s kont gaat de lucht in, het bovenlijf in glanzend kanariegeel over het stuur. Hij is klein, tanig, al jaren gepen sioneerd en zijn spieren liggen als wijnranken onder zijn huid. Staand op de pedalen fietst hij voor ons uit om de weg te wijzen. Gevecht met de wind De weg voert ons naar Turleque en Tembleque in het spoor van Don Quijote. Hij is onderdeel van een fantastisch fietsnetwerk van bijna 2500 kilometer onverharde paden, waar verder alleen tractoren op mogen rijden (en dat nooit sneller dan twintig kilometer per uur). We fietsen over een vlakte waar de wind vrij spel heeft. We zien drooggevallen rivieren, TEMBLE-QUE Tur, occae vrescil inciat. Ferro magn iugit. molore sum recusciunt rode aarde, bruine distels en struiken en eenzame boompjes. ‘Tierra quijotesca’ wordt dit schrale landschap genoemd. Er liggen zoutvlaktes. Molens staan ver weg op een bergkam. Met de wind vechten we om wie de sterkste is. Kilometers verderop - Antonio is inmiddels afgehaakt - ligt TEMBLEQUE. Een dorp met prachtige boogvormige straatjes en witgepleisterde huizen. Ze voeren naar het historische Plaza Mayor, een groot leeg plein omzoomd door vakwerkhuisjes met dubbele houten galerijen. Eén piepklein bolletje Bij de VVV had men verteld dat de violetblauwe zeeën van krokussen verleden tijd zijn, maar in café Casa la Tercia weten ze Tur, occae molore sum recusciunt ve. El ma quos ius dolum rescil inciat erro. 16 OPPAD.NL 2 - 2012 Pagina 25

Pagina 27

Interactieve online tijdschrift, deze brochure of uitgave is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het digitaal bladerbaar publiceren van digi-PDF's.

Nieuwe vormgeving Lees publicatie 1Home