NDELLUPTUR? ES CORIBUSDAE ODI TATEMQU” “HENIS ESTIO BERUM VOLUP DEST HICIEND laten ons niet tegenhouden. Niet nu we al hier zijn, aan de rand van de Montes de Toledo. Ooit waren de Montes een zee, nu vind je er vriendelijke heuvels met vlaktes vol kurkeiken, olijfbomen en hordes ooievaars langs het EMBALSE DE TORRE ABRAHAM. Het enige dat we hoeven te doen, is dat alles te doorkruisen en een plek voor de nacht te zoeken in Porzuna. Dan is het nog maar één dag fietsen naar de saffraan. Curieuze waar Die ene dag fietsen is een hele mooie. Het land is verdeeld in vlakken lindegroen, aardebruin, okergeel en daarboven een hemelsblauwe lucht vol schapenwolken, maar Porzuna halen we niet. ‘We stoppen’, zegt Margriet halverwege in Malagón. Hier vallen we met onze neus in de boter: de viering van de heilige Teresa vindt plaats, aftrap voor de oogst van de saffraan. De stad staat vol kraampjes, gevuld met sieraden, spelletjes, worst, olijven én een kraam met curieuze waar: op een kleedje liggen armen, benen, borsten, hoofden en harten van was. Te koop in verschillende maten en prijsklassen voor wie een klein beetje of heel erg van zijn kwalen af wil. Teresa zorgt voor de rest. ‘Dat is wat voor jou’, zegt Margriet, ‘voor je zere keel.’ Ze wijst een hoofd aan met lange hals. Maar de verkoper weet iets beters. Hij duikt onder zijn kraam en haalt een vijftien centimeter lang, vleeskleurig iets uit een krat. Het is een strottenhoofd, kost vijftien euro, genezing zo goed als gegarandeerd. Als je maar ‘confianza’ hebt, zegt hij. ’s Avonds wordt Teresa’s standbeeld door de volle straten gedragen,door 32 mannen heen en door 48 vrouwen terug, geconcentreerd, bezweet. Een orkest geeft het ritme aan, traag en deinend. Voet voor voet schuifelt de stoet door de feestnacht. Benencheck De weg naar Consuegra is niet mooi. Er is veel industrie en de heuvel met EMBALSE DE TORRE ABRAHAM Tur, occae molore sum recusciunt vrescil inciat. Ferro magn iugit. de beroemde windmolens ligt met de rug naar ons toe, alsof we vanaf de verkeerde kant de stad binnenrijden. Maar het komt snel goed tussen Consuegra en ons. In het casa rural La Vida de Antes spoelen we het stof af. De casa heeft een patio met bloemen, kamers met kleuren en kunst, marmeren tegelvloeren en vitrines vol producten van… saffraan! Buiten staat Antonio ons op te wachten. Hij vindt ons wel interessant, twee vrouwen op de fiets helemaal uit Holanda hier in zijn Consuegra. Hij knijpt wat in onze fietsbanden, maakt een klakkend geluid, ‘bueno’. Hij inspecteert de inhoud van de bidons, ‘si si’, en bewondert de remmen. Dan de benencheck. Hij knikt, indrukwekkend, knijpt er nog net niet in. OPPAD.NL 2 - 2012 15 Pagina 24

Pagina 26

Heeft u een catalogus, ipaper of e-uitgaves? Gebruik Online Touch: uitgave naar een digitale publicatie omzetten.

Nieuwe vormgeving Lees publicatie 1Home